Φωτισμός στην πισίνα με οπτικές ίνες

Φωτισμός στην πισίνα με οπτικές ίνες

Οι οπτικές ίνες όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, βασίζουν τη λειτουργία τους στην αντανάκλαση του φωτός από την πηγή στην άκρη της ίνας, γεγονός το οποίο μας προσφέρει εντυπωσιακά αισθητικά αποτελέσματα.

Χαρακτηριστικά τους είναι η χαμηλή κατανάλωση, η εύκολη συντήρηση και η ασφάλεια στην δημιουργία εφέ με το υδάτινο στοιχείο (λόγω του ότι μεταφέρεται φως και όχι ρεύμα).

Συγκεκριμένα μπορούμε να φωτίσουμε μία πισίνα δημιουργώντας όμορφα εφέ, είτε περιμετρικά / γραμμικά με οπτική ίνα side glow (ενδείκνυται για τις πισίνες skimmer), είτε σημειακά τοποθετώντας στον πυθμένα φωτεινά σημεία τυχαία ή βάσει σχεδίου.

Για να πραγματοποιηθεί αυτό η μελέτη θα πρέπει να υλοποιηθεί στη φάση της κατασκευής της.

Συγκεκριμένα μπορούμε να φωτίσουμε μία πισίνα δημιουργώντας όμορφα εφέ, είτε περιμετρικά / γραμμικά με οπτική ίνα side glow (ενδείκνυται για τις πισίνες skimmer), είτε σημειακά τοποθετώντας στον πυθμένα φωτεινά σημεία τυχαία ή βάσει σχεδίου.

Για να πραγματοποιηθεί αυτό η μελέτη θα πρέπει να υλοποιηθεί στη φάση της κατασκευής της.

Ενδεικτικά, η δημιουργία ενός εντυπωσιακού αποτελέσματος σε μία πισίνα 50 τετραγωνικών μέτρων θα καταναλώνει ενέργεια από 100 έως 150W.

Πληροφορίες για τη συγκεκριμένη τεχνολογία μπορείτε να αντλήσετε από την εταιρία Creative Solutions, η οποία από το 2002 παρέχει εξειδικευμένες εργασίες με την χρήση πρωτοποριακών υλικών στους τομείς του φωτισμού (LEDs & Οπτικές Ίνες).

www.creativesolutions.gr

Η SolTech φέρνει τη… ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΤΕΓΗ!

Η ανάγκη για εμφύτευση και ανάπτυξη της οικολογικής συνείδησης του σύγχρονου πολίτη, έχει δώσει μεγάλη ώθηση σε εταιρείες και οργανισμούς για περεταίρω εμβάθυνση και εντατικοποίηση της έρευνας, γύρω από τις εναλλακτικές τεχνολογίες που μπορούν να μας προσφέρουν μέγιστη ενέργεια με το μικρότερο ενεργειακό και κατ’ επέκταση περιβαλλοντικό, κόστος.

Μία απ’ αυτές είναι η εταιρεία SolTech, που πρόσφατα εμφανίστηκε με μία πραγματικά επαναστατική πρόταση στο προσκήνιο της ενεργειακής βιομηχανίας. Ο λόγος… για την πατέντα της γυάλινης οροφής. Καλά ακούσατε…! Πρόκειται για μία πρωτοποριακή μορφή γυάλινων κεραμιδιών, που υπόσχεται να προμηθεύει το σπίτι σας με θερμική ενέργεια, απευθείας από τον ήλιο, που ευτυχώς για εμάς εδώ στην Κύπρο, υπάρχει σε αφθονία τους περισσότερους μήνες του χρόνου.

Μπορεί να ακούγεται σαν μια συνηθισμένη εφαρμογή ηλιακού θερμοσίφωνα, όμως δεν είναι, αφού αντί να τοποθετείται στην οροφή του σπιτιού σας, όπως είθισται να γίνεται με τους ηλιακούς θερμοσίφωνες, η κατασκευή αυτή παίρνει τη θέση της ίδιας σας της στέγης, αυτής καθ’ αυτής.

Πιο αναλυτικά, τα γυάλινα κεραμίδια στηρίζονται πάνω σε μία βάση κατασκευασμένη από μαύρο νάιλον καμβά, ο οποίος συντείνει στην προσέλκυση και απορρόφηση της πολύτιμης ηλιακής ενέργειας. Στη συνέχεια, ο αέρας κάτω από το πλακάκι γυαλιού θερμαίνεται από τον ήλιο και διοχετεύει προς χρήση τη θερμότητα στο κεντρικό σύστημα. Το σύστημα λειτουργεί με αέρα και βασίζεται σε συστήματα θέρμανσης, όπως για παράδειγμα μια αντλία θερμότητας εδάφους, μια αντλία θερμότητας από αέρα, οι λέβητες πετρελαίου, ή οι ηλεκτρικοί λέβητες.


Παρά τη σπουδαιότητα της ανακάλυψής της, η SolTech γνωρίζει καλά, ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που πολύ πιθανό να χλευάσουν την ιδέα να χρησιμοποιήσουν γυαλί για την κατασκευή της στέγης τους, αντί για το πολύ πιο «σίγουρο» συμβατικό ή τσιμεντένιο κεραμίδι.

Για όσους, λοιπόν, αμφιβάλλουν, αρκεί να σας πούμε ότι έπειτα από αρκετές δοκιμές, η εταιρεία απέδειξε πως τα συγκεκριμένα γυάλινα κεραμίδια, φέρονται να είναι πιο ανθεκτικά από το αντίστοιχο συμβατικό, ή ακόμη και το τσιμεντένιο. Και όπως εξηγούν οι ειδικοί της SolTech, αυτό είναι φυσιολογικό, διότι, το γυαλί δεν διαβρώνεται τόσο εύκολα όσο το υλικό της συμβατικής στέγης (ή και εκείνης από τσιμεντένια κεραμίδια), με αποτέλεσμα να αποτελούν, από κάθε άποψη, έναν από τους καλύτερους τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας, αφού χωρίς μειωμένες αντοχές καταφέρνουν να περιορίσουν, μέσω της χρήσης της ενέργειας του ηλίου, την ίδια την ενεργειακή κατανάλωση. Και να μην ξεχνάμε και τις πολύ ευχάριστες εμπειρίες, της πληρωμής από την μία πολύ χαμηλότερων λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος στην ΑΗΚ, και της σημαντικής μας συμβολής από την άλλη, στην όλη προσπάθεια μείωσης των ρύπων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Σήμερα τα γυάλινα κεραμίδια της Soltech προσφέρονται στην Ισπανία και τη Σουηδία, ενώ η εταιρεία προβλέπει την εισαγωγή του συστήματος στην αγορά των ΗΠΑ, κάποια στιγμή το 2011, σύμφωνα με δηλώσεις του Επικεφαλής Επιχειρηματικής Ανάπτυξης, Henrik Bage.

Παρεμπιπτόντως, προκαταρκτικές δοκιμές δείχνουν ότι το σύστημα Soltech που μεταξύ άλλων, μπορεί να εγκατασταθεί και να συνδυαστεί με τις περισσότερες λύσεις θέρμανσης που διακινούνται στην αγορά, έχει μια φυσική αποστροφή στο χιόνι, λόγω της γυαλιστερής επιφάνειας των πλακιδίων και της θερμότητας που αντανακλάται από έναν απορροφητικό ιστό κάτω από το πλακάκι.

Εξάλλου, η πατέντα της SolTech κέρδισε για τη σημαντικότητα και την πρωτοτυπία της, το βραβείο Hottest New Material 2010, στη Σουηδία, γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, πράγματι, μπορεί να κάνει όσα                                                    υπόσχεται…

http://www.sellandbuild.com/22/a/449

The World’s Most Haunted House: The Bates Mansion

The Bates Mansion. Image: Univeral Pictures
It’s thanks to Alfred Hitchcock’s 1960 film Psycho that some of our most long-suffering dreams have unfolded in the claustrophobic spaces of Victorian architecture. We still slumber amid the darkened halls and corners of basement cellars, behind the glass of high-arched anthropomorphic windows, and up (or down) the vertiginous climb of wood staircases. The Bates house cemented the gray, decaying mansion–solitary, cloistered away from civilization–as the de facto stuff of nightmares. More after the break!

In his series of interviews with the eminent French filmmaker François Truffaut, Hitchcock related that the “mysterious atmosphere [of the Bates estate] is, to some extent, quite accidental,” given that the film’s locale–northern California–was, at the time, inundated with many homes exhibiting the same stylistic tendencies of “California Gothic” or neo-Victorian architecture (namely, mansardian roofs, cornice-line brackets, and porch faced with carved spindles). Yet, with his typical foggy grasping of actual events, Hitchcock concluded this train of thought by asserting that he felt, and ostensibly predetermined, that “that type of architecture would help the atmosphere of the yarn.” In this way, the Bates house is afforded a primary role within the film’s pointedly sparse cast of characters.
Hitchcock consistently frames the Bates residence from a low vantage point, so that its proportions are aggrandized to the point of appearing threatening. Later, at the end of the film, as Marion is approaching the entrance, edits of close-ups of her face and the door are interchanged in such a way that Marion’s gaze is returned by that of the Bates house. Through Norma Bates’s absence, Hitchcock uses the house as a stand-in for Norman’s mother.

The Bates Mansion, publicity shot. Image: Universal Pictures

Edward Hopper, ‘House by the Railroad’, 1925. Image: MoMA
It’s well known among film buffs that the design of the Bates mansion was derived largely from an Edward Hopper painting featuring a large, looming house of the Folk Gothic tradition. The base of Hopper’s house is eclipsed–in a way similar to Hitchcock’s framing of the Bates house–by a mound of dirt supporting a train track. The house’s perfect stillness, i.e. firmness, is irrevocably disrupted by the advent of technology, in this case, the blur of the speeding train passing by.
In Psycho, the train track has been replaced by the interstate highway, which had, in 1956, not only usurped the hegemony of the railroad as the nation’s primary means of cross-country transport, but had also replaced networks of the old, grand highways, the kinds of which that had sustained the Bates Motel.

Notwithstanding the fact that the motel preceded the construction of these new highways, the “anonymous American modernity” beget by Eisenhower’s technological innovation is, as Slavoj Zizek suggests, epitomized by the low-lying motel. With its emphasis on horizontality, its nearly flat roofs, and its material economy, the Bates motel (Norman) stands in contrast to the traditional forms that comprise the Bates mansion (mother).
Yet, when we move inside the Bates motel, Hitchcock reveals what is at the heart of this new “modernity.” Norman, after asserting his independence and masculinity through his flirting with Marion and offering to provide her with dinner, invites his guest into the parlor, his private quarters in which he conducts his amateur attempts at taxidermy. The room, as Marion sees, is low-lit but visually rich, with stuffed birds and all manner of tchotchkes placed against old-fashioned furniture and walls covered in elaborate decorations. The retreat is redolent of the interior of the main home, particularly recalling the charms of his mother’s bedroom, and as such, it is a peephole into Norman’s true self. Despite his play at independence from his mother, further evidenced by his neurotic maintenance of his property, Norman must reserve a place wherein he can be at, yet remain apart from home.


The Bates house, circa 1963, via retroweb
Hitchcock’s set, of course, proved almost as permanent as the indelible image it casts on Hollywood and audiences alike. Because it was only used for exterior shots, the house itself had only been partially built, with its three walls made from rift raft leftover from other Universal sets. The set, along with the motel, was reused for Anthony Perkin’s much-maligned sequels, as well as for numerous television specials and B-movies. The house has since undergone several modifications and was relocated multiple times, before being installed in a backlot at Universal Studios, accompanied by a replica of the motel.

The Microbial Home by Philips Helps Turn Domestic Waste Into Fuel

Dwindling energy resources, mounting waste, and environmental damage are all issues that designers are faced with in today’s modern world. They are also the main issues explored by the most recent Philips Design Probes project. Set up to explore future lifestyle scenarios, the Probes projects are intended to expand our understanding of future socio-cultural and technological shifts with a view to developing solutions that satisfy our needs without destroying the planet .
With the Microbial Home, which is currently being exhibited at Dutch Design Week in Eindhoven, the Philips Design team has sought to achieve a drastic cut in the environmental impact of our homes by creating a domestic ecosystem that challenges conventional design solutions to energy, cleaning, food preservation, lighting, human waste and healthy lifestyle.
“Designers have an obligation to understand the urgency of the situation, and translate humanity’s needs into solutions” says Clive van Heerden, Senior Director of Design-led Innovation at Philips Design. “Energy-saving light bulbs will only take us so far. We need to push ourselves to rethink domestic appliances entirely, to rethink how homes consume energy, and how entire communities can pool resources.”
By creating an integrated, cyclical ecosystem whereby the output of certain processes provides the input of others, the Microbial Home acts as a biological machine to filter, process and recycle what we conventionally think of as waste – sewage, effluent, garbage, and waste water.
At the heart of the Microbial Home system is the bio-digester kitchen island, which consists of a methane digester that converts bathroom waste solids and vegetable trimmings into methane gas that is used to power a series of functions in the home. The repositionable kitchen island includes a chopping surface with vegetable waste grinder, a gas cooking range, a glass tank that shows energy reserves, and glass elements showing pressure, volume and readiness of compost sludge.
The composted material and methane gas from the bio-digester can then be transported to a wall of glass cells which make up the bio-light. The fuel is used to feed a culture of bioluminescent bacteria, which in turn power the bio-light creating ambient green mood lighting.
The kitchen also features a larder, which is designed to use natural processes to keep ‘living food’ fresh. A twin-walled terra cotta evaporative cooler and vegetable storage system is built into the dining table. The compartments and chambers vary in wall thicknesses and volumes, and are designed to keep different types of food at different optimal temperatures. Above the table is a ceramic garden and larder where vegetable groups are grown and stored.
An unconventional urban beehive allows us to keep bees at home and harvest the honey that they produce. The hive consists of two parts: an entry passage and flower pot outside, and a glass vessel containing an array of honeycomb frames, inside. As global bee colonies are in decline, this design contributes to the preservation of the species and encourages the return of the urban bee.
Plastic packaging waste is a problem in most households, but the paternoster waste up-cycler allows families to utilize the powerful enzymes and decomposing power of funghi to break it down. Plastics are ground into small chips and mixed with a fungal starter culture in a glass canister, which is slotted into a compartment of the ‘paternoster’ system. Each week plastic grounds are mixed with mycelium. Provided the inks on the plastic did not contain toxic heavy metals, this mycelium could, in theory, generate edible mushrooms.
Designed to show the energy value in human waste and raise awareness about wasting water, the filtering squatting toilet filters effluent through charcoal, sand and ceramic filters while channelling excreta into the methane digester. The concept is sustainable and ecological as it uses no energy, saves water and causes no pollution.
By mimicking nature’s processes, the Microbial Home could allow us to enter a Biological Age, one where materials can repair themselves and where by-products are no longer waste, but fuel for other systems.

Safe House: The Brilliant ‘Transformer’ House That Can Become a Fort

If you have always been a fan of open house layouts and the security issue was the only thing holding you back have a look at this concept from architects KWK Promes. With the mere press of a button the open architecture transforms the house into an impenetrable concrete cube designed keep its inhabitants safe. When shifted to the more ‘vulnerable’ mode, the walls slide open, shutters rise up, the draw bridge lowers giving access to the indoor pool and the gates open to give beautiful garden views. The 6100 ft ‘Safe House’ (as it is called) also has a safety zone surrounded by concrete walls where users would be screened first before being let inside. Take a look:

For The Practice of Everyday Design, the Log Chop Bench represents an exploration in process-based design. They decided to approach the concept of this one-off piece by setting up a series of parameters that would define the final product without them relying on drawings or a concrete final image. The project was a fluid evolution from an abstract idea into a physical sculpture that represents a dialogue between the designers and their collaborators.
Inspired by the long-standing tradition of logger sports, the Log Chop Bench was premised on using a logger’s brute strength and surgical precision to carve out seats on a reclaimed log. They began by contacting the City of Toronto to find out where all the good trees go to die and learned about the different tree graveyards (as well as tree nurseries) run by the City’s Parks and Recreation department. The designers selected a log that roughly matched the dimensions they had in mind and had it transported to their work site.
Next The Practice of Everyday Design hired a professional Lumberjill. Given little instruction and a few hours, the Lumberjill interpreted their concept and made it real, going wild on the log with her axe at competition speed, shaving off the bark and hacking out the three spots where the seats would be inserted. The user’s experience of the roughly chopped log seats is mediated by the fine, hand-sewn upholstery by a motorcycle saddle maker. The designers planned for their collaborators to adapt the design to create a custom piece that reacts to its particular constraints.

Global flows of people, data and so forth are part of the dynamics we are currently embedded in, thus making impermanence a condition of contemporary culture. Such an emerging vector, added to the specific needs of urban settlements results in proposals from architects and artists addressing uncertainty and urban neglect in innovative and unexpected ways.The question is: Is the temporary condition turning contemporary?

Global flows of people, data and so forth are part of the dynamics we are currently embedded in, thus making impermanence a condition of contemporary culture. Such an emerging vector, added to the specific needs of urban settlements results in proposals from architects and artists addressing uncertainty and urban neglect in innovative and unexpected ways.The question is: Is the temporary condition turning contemporary?